Thursday, October 29, 2009

Με όνομα Ελληνικό.

Όταν ανακοινώθηκε η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής θυμάμαι πολλοί πανηγύρισαν. "Επιτέλους να γίνει εταιρεία της προκοπής...". Μου έρχονται στο μυαλό όλες αυτές οι εν πτήση πνευματώδης ατάκες όταν δεν δούλευαν τα ακουστικά, όταν έλειπε κανένα μαξιλαράκι ή όταν ο καφές δεν ήταν καλός... "Ε, Ολυμπιακή δεν είναι? Τι περιμένεις?". Έχω λοιπόν μια απορία. Όλοι αυτοί που βρίζουν την Ολυμπιακή έχουν πετάξει τόσες πολλές φορές και με με τόσες διαφορετικές εταιρείες και έχουν πια τεκμηριωμένη άποψη ότι η Ολυμπιακή είναι πράγματι κατώτερη των άλλων, μελών της Star Alliance εταιριών, και εάν ναι σε ποιο τομέα?

Καλώς ή κακώς δεν μου αρέσει να πετάω. Ανέκαθεν φοβόμουνα (η τουλάχιστον ένιωθα άβολα) τα αεροπλάνα και η κατάσταση μπορώ να πω επιδεινώθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Ξέρω ότι παραμένει ο ασφαλέστερος τρόπος μεταφοράς αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα, η φοβία παραμένει φοβία. Ίσως για αυτό το λόγο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μια ζωή όλοι παραπονιούνται για την Ολυμπιακή. Για μένα καλή εταιρεία είναι μια, αυτή που φτάνει... πάντα, και εάν είναι και στην ώρα της και μιλάνε και τη γλώσσα μου ακόμα καλύτερα.


Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω ποιο είναι το μέτρο σύγκρισης και σε τι πραγματικά υστερεί από τις άλλες εταιρείες. Άλλο το έλλειμμα και το εργασιακό καθεστώς μιας εταιρείας και άλλο η ασφάλεια και η εξυπηρέτηση. Τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον απ' ότι θυμάμαι τα πληρώματα ήταν πάντα γελαστά, ευγενικά και πρόθυμα να σε εξυπηρετήσουν, δεν είχα καθυστέρηση παρά σε ένα 5% μόνο των πτήσεων, το αεροπλάνο ήτανε πάντα καθαρό και το φαγητό καλό (δεν είχα ποτέ την απαίτηση ούτε και το ψώνιο να με σερβίρουν αστακό και σαμπάνια στα 11 χιλιάδες πόδια). Το μόνο μου ίσως παράπονο ήταν καμιά φορά ο διπλανός μου που είτε είχε να κάνει μπάνιο από το Πάσχα, ή απλωνόταν και ροχάλιζε σαν να ήτανε στον καναπέ του και συνήθως ήτανε και αυτός που παραπιανόταν και από πάνω για το service. Αυτό πράγματι ήτανε ένα από τα κακά της Ολυμπιακής.. εξυπηρετούσε πολλούς Έλληνες (δεν πρόκειται να ξεχάσω τη γιαγιά που φώναζε να της ανοίξουν το παράθυρο γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει και επέμενε κιόλας ότι ερχόμενη στη Νέα Υόρκη το παράθυρο ήταν ανοιχτό, ἠ τη μαντάμ που απαιτούσε παντόφλες και τη μάσκα που καλύπτει τα μάτια για να κοιμηθεί πιο άνετα).

Η Ολυμπιακή είναι πλέον ιδιωτική εταιρεία και πάνω από όλα είναι το συμφέρον και η κερδοσκοπία του ιδιοκτήτη. Το δρομολόγιο Αθήνα - Νέα Υόρκη όπως και πολλά άλλα διακόπηκε. Άραγε είναι καλύτερα τώρα που θα πρέπει να πετάξεις ή με Delta απευθείας ή με ένα εως δυο ενδιάμεσους προορισμούς, 15 ώρες ταξίδι δηλαδή. To τελευταίο δρομολόγιο της απευθείας πτήσης (OA412) της Ολυμπιακής από το αεροδρόμιο Κέννεντυ προς την Αθήνα έγινε με το αεροσκάφος Airbus 340-300 “Ολυμπία” στις 28 Σεπτεμβρίου 2009. Θα μου λείψουν τα χρώματα της Ολυμπιακής στο Κέννεντυ... (Μαραθώνας, Επίδαυρος, Ολυμπία και Δελφοί).

Video της τελευταίας αποστολής στη Νέα Υόρκη τραβηγμένα μέσα απο το πιλοτήριο της πτήσης OA411 απο LGAV προς KJFJ στις 24/9/2009 και OA412 απο KJFJ προς LGAV στις 24/9/2009.

(Σχετικά links: Greek News, Olympic Airlines, Airliners.net)

1 comment:

  1. Έκανα λοιπόν το πρώτο ταξίδι μου με Δέλτα. Και βεβαιώθηκα ότι η Ολυμπιακή δεν υστερούσε σε τίποτα, και επιβεβαιώθηκα όταν περιμένοντας τις βαλίτσες άκουσα και άλλους να συζητάνε και να πιστοποιούν το ίδιο. Χωρίς δράμα και θεατρινισμούς θέλω να σημειώσω τα παρακάτω.

    1. Είναι η πρώτη φορά που πλήρωσα υπέρβαρο, $150.00 δολάρια. Και κρίνοντας από τους υπαλλήλους μάλλον μου την είχανε στημένη και με περιμένανε κιόλας. Είναι ένας καλός τρόπος για τις εταιρίες να βγάζουν "κάτι" παραπάνω. Παρότι πάντα ταξιδεύοντας για Ελλάδα η βαλίτσα μου ζύγιζε περισσότερο από το κανονικό (βλέπε δώρα) ουδέποτε πλήρωσα επιπλέον.

    2. Μου έκανε εντύπωση ότι επιβίβαζαν την business class στην αρχή και όχι στο τέλος. Για ποιο λόγο να πληρώνεις παραπάνω και να σε σπρώχνουν όλοι για να περάσουν.

    3. Το service ήταν ακριβώς το ίδιο, τουλάχιστον στην οικονομική θέση. Και όταν λέω service εννοώ την εξυπηρέτηση που σου προσφέρουν και την επαγγελματικότητα των πληρωμάτων.

    4. Η θέση ήταν λίγο ποιο αναπαυτική. Ήταν χαμηλότερη και με καλύτερη ποιο μαλακή επένδυση και δεν χρειαζόταν να σηκώνεσαι κάθε ώρα.

    5. Το εν πτήση πρόγραμμα ήταν χίλιες φορές χειρότερο. Εκτός του ότι δεν υπάρχουν ατομικές οθόνες και αναγκάζεσαι να χρησιμοποιήσεις κιάλια οι ταινίες παίζονται εν σειρά και δεν έχεις επιλογή. Ο χάρτης με τις σχετικές πληροφορίες για την παρούσα θέση και την ταχύτητα του αεροσκάφους καθώς και την διάρκεια του ταξιδιού δεν είναι διαθέσιμες παρά μόνο μεταξύ των προβολών των ταινιών. Εάν σε πάρει ο ύπνος και ξυπνήσεις δεν έχεις ιδέα για το πού βρίσκεσαι.

    6. Μετά το πρώτο γεύμα ακολουθεί το καροτσάκι με τα αφορολόγητα. Ύστερα από 4 ώρες πτήσης τα φώτα στη καμπίνα είναι είναι ακόμα αναμμένα και περιμένεις για να ησυχάσεις.

    7. Το δεύτερο γεύμα είναι μακράν χειρότερο της Ολυμπιακής.

    Δεν ξέρω τι έγινε στην business class αλλά στην οικονομική θέση δεν είδα κάτι το οποίο θα με έκανε να αλλάξω εταιρία εάν εξακολουθούσε να πετά η Ολυμπιακή. Και φτάνοντας στο Ελευθέριος Βενιζέλος βλέπω και τα τέσσερα Α340 να κάθονται σε μία γωνιά με σκεπασμένους τους κινητήρες και να αναρωτιούνται μαζί με μένα, γιατί...

    ReplyDelete