Το νομοσχέδιο της ντροπής.

Καταρχήν το πρόβλημα για μένα δεν είναι κοινωνιολογικό η ανθρωπιστικό, είναι καθαρά πολιτικό. Δεν έχω τίποτα με το μετανάστη, το ψωμάκι του προσπαθεί να βγάλει και κοιτά το συμφέρον του. Έχω όμως πολλά απωθημένα με τους πολιτικούς. Δεν μπορώ να καταλάβω πως σε μία τέτοια περίοδο, με τόσα προβλήματα, τη στιγμή που πατώνουμε και που βάζουμε νταήδες, για να μη πω τίποτα άλλο πάνω από το κεφάλι μας, για να μας ελέγχουν, τη στιγμή που κανείς δεν μας πιστεύει πια γιατί κάποιοι αφού τσέπωσαν τα λεφτά παρουσίασαν ψεύτικα στοιχεία και κανείς δεν πρόκειται να τιμωρηθεί, την στιγμή που μας μειώνουν και μας εξευτελίζουν σαν λαό και σαν Έλληνες, την στιγμή αυτή η κυβέρνηση της Ελλάδος προσπαθεί να ... λύση το μεταναστευτικό ?

Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν έχει να κάνει τίποτα με το δικαίωμα ψήφου και την ελληνική ιθαγένεια. Αντιθέτως μάλιστα το νομοσχέδιο αυτό θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα "προσκαλώντας" και άλλους στην χώρα μας, παράνομους και νόμιμους. Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν προσπαθεί να λύσει το μεταναστευτικό, όχι μόνο δεν έχει πρόγραμμα ή δεν ενδιαφέρεται να το λύσει, βροντοφωνάζει ότι χρειάζεται ψήφους και θα δώσει το δικαίωμα δε όσους το ζητήσουν για να την ψηφίσουν. Γιατί δεν παραδέχεται κάποιος ότι είναι καθαρά θέμα ψηφοθηρίας και ότι οι μετανάστες όπως και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες θα ψηφίσουν - όταν μπορούν - με βάση το συμφέρον τους. Εάν πραγματικά ήθελε να ασχοληθεί με το μεταναστευτικό θα φύλαγε καλύτερα τα σύνορα, θα φρόντισε να απελάσει τους παράνομους μετανάστες και μετά να ζητήσει από τον Ελληνικό λαό συμπαράστασή και κατανόηση. Ο παππούς στην Πλατεία Αμερικής που κλείνεται στο σπίτι του όταν βραδιάζει δεν ξεχωρίζει τον νόμιμο από τον παράνομο μετανάστη Βλέπει απλώς κάποιον που χθες δεν ήταν εκεί και ευθύνεται για την αλλαγή της καθημερινής του ζωής.

Αντί αυτού προσπαθούν να με πείσουν ότι δεν πρέπει να είμαι ρατσιστής και να αποβάλω από μέσα μου την ξενοφοβία. Τώρα τελευταία γενικά κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν τι πρέπει ναι είναι και τι δεν πρέπει να είμαι, πως πρέπει να σκέφτομαι και πως όχι, τί πρέπει να νιώθω και τι δεν πρέπει. Έ λοιπόν, ναι... είμαι ρατσιστής. Και δεν μπορώ να καταλάβω γατί δεν θα έπρεπε να είμαι. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Αγαπάω ένα ξεχωριστό άνθρωπο που θεωρώ ότι διαφορετικός από τους άλλους, κάνω παρέα με έναν άνθρωπο που θεωρώ ότι διαφορετικός από τους άλλους, είμαι φίλος με έναν άνθρωπο που θεωρώ ότι διαφορετικός από τους άλλους, πιστεύω ότι είμαι διαφορετικός από όλους τους άλλους. Και για αυτούς που πιστεύουν ότι ο ρατσισμός είναι φυλετικός, νομίζω ότι είμαι διαφορετικός επειδή το δέρμα μου είναι άσπρο, ή επειδή τα μάτια μου δεν είναι σχιστά, ή επειδή ο θεός μου δεν είναι ο Χ? Η απάντηση μου είναι όχι... Είμαι διαφορετικός επειδή, είτε το θέλεις είτε όχι, σκέφτομαι διαφορετικά από τους άλλους λαούς, πιστεύω σε διαφορετικά πράγματα, έχω διαφορετικές αξίες, διαφορετική παιδεία. Μπορεί να έχουμε την ίδια ανασφάλεια για το μέλλον, να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, να έχουμε το ίδιο δικαίωμα στη ζωή αλλά... είμαστε διαφορετικοί. Αυτός μπορεί να είναι αυτός που είναι και εγώ αυτός που είμαι, και να καθίσουμε στο ίδιο το τραπέζι και να τα πούμε. Δεν χρειάζεται να είμαστε το ίδιο...

Εάν κάποιος θα έπρεπε να φροντίσει να αποβάλει ο Έλληνας την ξενοφοβία απο μέσα του είναι η ίδια η κυβέρνηση. Η Κυβέρνηση που αυτή τη στιγμή η ίδια δεν μπορεί να ξεχωρίσει το νόμιμο από τον παράνομο μετανάστη. Η Κυβέρνηση που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να πάρει μέτρα κατά της εγκληματικότητας. Η Κυβέρνηση που αυτή τη στιγμή ενώ δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες της, ζητά από αυτούς να δείξουν ανθρωπιά και κατανόηση και να δεχθούν όλους ανεξάρτητος τους μετανάστες αδιαμαρτύρητα (υπάρχουν ασφαλώς επιτήδειοι που μπορούν με πλαστά χαρτιά να νομιμοποιήσουν έν μία νυκτί τους παράνομους αλλοδαπούς) .

Τελειώνοντας θα ήθελα μα αναφέρω το εξής. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν όχι στην φυλετική (με βάση τα εξωτερικά χαρακτηριστικά) ανωτερότητα τους απέναντι των βαρβάρων. Πίστευαν στην Πνευματική, την Πολιτιστική, την Φιλοσοφική ανωτερότητα απέναντί τους.