Οι Σκύθες, τοξότες αστυνόμοι στην Αρχαία Αθήνα.

Πάνω στη συζήτηση με ένα φίλο διαφωνἠσαμε στο θέμα της δουλείας και ειδικότερα στο ότι η Αθήνα αγόραζε από τους Έλληνες του Βοσπόρου τους εξαίρετους τοξότες Σκύθες για αστυνόμους. Μεταξύ άλλων αναφορές υπάρχουν στον του Ανδοκίδου "Περί της προς Λακεδαιμονίους Ειρήνης" λόγο και στον "Περί Πρεσβείας" του Αισχίνη.

Μνημονεύονται ακόμα και στο Πρωταγώρα του Πλάτωνα, "ἀλλὰ καταγελῶσι καὶ θορυβοῦσιν, ἕως ἂν ἢ αὐτὸς ἀποστῇ ὁ ἐπιχειρῶν λέγειν καταθορυβηθείς, ἢ οἱ τοξόται αὐτὸν ἀφελκύσωσιν ἢ ἐξάρωνται κελευόντων τῶν πρυτάνεων".

Η Wikipedia αναφέρει για τους Σκύθες, "Η λέξη αρχικά σήμαινε τοξευτής, τοξότης και προήλθε αρχικά από την Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή γλωσσική ρίζα -skeud- εκτοξεύω, πετώ (σύγκρινε με την αγγλική λέξη shoot)". Το γνωστό γλωσσικό ζήτημα. Εδώ θα μπορούσε κανείς να κάνει ολόκληρη ανάλυση για τη ρίζα skeud και το πώς η Ελληνική είναι εξέλιξη της "Πρωτοϊνδοευρωπαϊκή γλώσσας"...

Σε ένα blog διάβασα "λες και οι αρχαίοι Αθηναίοι ήταν ηλίθιοι που θεωρούσαν αδιανόητο οι πολίτες να γίνονται και αστυνόμοι, είχαν αστυνόμους (Σκύθες τοξότες) χωρίς πολιτικά δικαιώματα, δεν μπορεί να ασχημονεί ο αστυνόμος και να μην βρίσκεται ακαριαία εκτός επικράτειας, αντιθέτως δικαίωμα σε δίκη μπορεί να έχει μόνον ο πολίτης, όποτε παρανομεί". Μου φαίνεται αδιανόητο σε μία κοινωνία που όλοι σεβόντουσαν τους νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν να χρησιμοποιούσαν επίτηδες δούλους για να επιβάλουν (όταν χρειαστεί) την τάξη έτσι ώστε να μπορούσαν ευκολότερα να τους καταδικάσουν όταν παρανομούσαν. Οι νόμοι υπήρχαν και ίσχυαν για όλους το ίδιο. Αυτή η λογική ταιριάζει περισσότερο στις μοντέρνες κοινωνίες, και θα ήταν πολύ "βολικό" στην Ελλάδα του σήμερα.

Θα προσπαθήσω να βρω περισσότερες αναφορές και να παραθέσω τα κείμενα σε μετέπειτα σχόλια.