Ο Επισκέπτης της Παρασκεύης, 7 Μαΐου 2010

Ο Μίμης Ανδρουλάκης κρίνοντας τη στάση του Αντώνη Σαμαρά, του εγγονού της Πηνελόπης Δέλτα που κατά τον Μίμι εξευτέλισε την καταγωγή του και κρύφτηκε στα πίσω έδρανα κατά την διάρκεια της συνεδρίασης της Βουλής και της συζήτησης της οικονομικής βοήθειας από το Ευρωπαϊκό και το ΔΝΤ. Αφού όπως λέει προσπάθησε να τον σώσει για να μην οδηγηθεί στην καταστροφή, αλλά όπως φαίνεται μάλλον δεν τα κατάφερε, τον χαρακτηρίζει πολιτικάντη της δεκάρας, ανάξιο να ηγείται μιας μεγάλης πολιτικής παράταξης στην Ελλάδα, και μας λέει δύο εκπληκτικά πράγματα... (ασχέτως με το ποιόν του Αντώνη Σαμαρά).


1. “Έχασε την ευκαιρία να γίνει ηγέτης και να λυτρωθεί.”, (περίπου στο 6:00 της συνέντευξης).

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι άνθρωποι γράφουν την ιστορία. Ο Ανδρουλάκης για μία ακόμα φορά μας λέει ότι η Ιστορία γράφεται μόνης της και εμείς πρέπει να τρέξουμε σαν τα ζώα και να πηδήξουμε μέσα στις σελίδες της (η περίφημη "ιστορική ανάγκη" της κουμουνιστικο-σοσιαλιστικής φιλοσοφίας). Η κορυφαία μορφή αποφυγής της προσωπικής και πολιτικής ευθύνης... Η ιστορική στιγμή ήταν τέτοια και έπρεπε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Εάν φαλιρίσαμε φταίνε οι συνθήκες.


2.  “Έπρεπε να ψηφίσουν όλοι ομόφωνα για να περάσουν το μήνυμα ότι οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι να σώσουν τη χώρα τους (από ποιους δεν ξέρω...). Θα στριμωχτούν 2 χρόνια αλλά θα τα καταφέρουν, και μπορούν να τα καταφέρουν γιατί υπάρχει ο διάδρομος απογείωσης...”, (περίπου στο 11:30 της συνέντευξης)

Δύο χρόνια μόνο? Άμα είναι για δύο χρόνια μόνο να το παλέψουμε, να σφίξουμε λίγο ακόμα το ζωνάρι, όποιος έχει ακόμα ζωνάρι και δεν το έχει πουλήσει για ένα ρεβίθι. Πόσες φορές, τα τελευταία 15 χρόνια έχουμε ακούσει να κάνουμε λίγο ακόμα υπομονή, λιτότητα, για την Ελλάδα.... Άιντε ακόμα μια φορά, η τελευταία, για δύο μόνο χρόνια ακόμα μέχρι να μαζέψουμε τα ψωρο 110 δις που μας δάνεισαν και να ξεχρεώσουμε, και μετά... έ ρε ξάπλες και γλέντια. Και όλα αυτά από έναν πολιτικό που καυχιέται ότι είναι έμπειρος (στο να κοροϊδεύει τον κόσμο σίγουρα) και ο μόνος κριτικός (με ι και με η) της κυβέρνησης...

Τι άλλο θα ακούσουμε.

Από το ιστιολόγιο του Μίμη Ανδρουλάκη.